ต้าเกิง เดิมชื่อ ต้าเกิงโคว “โค” หมายถึง การตกปลาด้วยอวนจับปลาที่ใช้พลังงานจากมนุษย์ ต้าเกิง หมายถึง แม่น้ำสายใหญ่ ตั้งอยู่ใกล้ทางออกของแม่น้ำอี๋หลานสายเก่า ชาวบ้านจะตั้งตาข่ายจับปลาตามชายฝั่ง จึงเรียกกันว่า ดาเกงโค
ชายฝั่งของเกาะต้าเกิงเป็นพื้นที่ทราย ชาวบ้านมีอาชีพหลักคือการประมง รองลงมาคือเกษตรกรรม ชาวประมงพื้นบ้านมักใช้แพไม้ไผ่จับปลาตามแนวชายฝั่ง และยังคงใช้อวนจับปลาแบบดั้งเดิมอยู่
ในยุคแรก มีแม่น้ำกั้นระหว่างเมืองต้าเกิงและเมืองเก่าทัชเอน ในปีพ.ศ. 2467 (ปีที่ 13 ของยุคไทโชภายใต้การปกครองของญี่ปุ่น) น้ำท่วมได้ท่วมท่าเรือโถวเหว่ย ทำให้เกิดพื้นที่ดินใหม่ทำให้ผู้คนไม่ต้องข้ามแม่น้ำเพื่อสัญจรระหว่างสองฝั่งอีกต่อไป