เดิมทีจูอันรู้จักกันในชื่อ "ซานเป่าจู" เนื่องจากตั้งอยู่บนชายฝั่งทะเลและมีลมทะเลแรง ผู้อพยพที่เข้ามาที่นี่ได้สร้างหมู่บ้านขึ้นท่ามกลางป่าไผ่สามแห่ง จึงเป็นที่มาของชื่อซานเป่าจู้ ในปีพ.ศ. 2483 วลีสามตัวอักษรได้ถูกลดรูปเหลือสองตัว และ “กอดไผ่สามอัน” ได้ถูกเปลี่ยนเป็น “竹安” ซึ่งแปลว่า “ไผ่นำมาซึ่งสันติภาพ” สภาพแวดล้อมทางภูมิศาสตร์ของเขตจวนมีความพิเศษมาก ด้านหน้าเป็นผืนน้ำมหาสมุทรแปซิฟิกอันกว้างใหญ่ซึ่งมีปลาทะเลอุดมสมบูรณ์ ด้านหลังเป็นแอ่งแม่น้ำจวนซึ่งมีปลาในน้ำจืดอุดมสมบูรณ์ไม่สิ้นสุด ตรงกลางเป็นแนวทรายกั้นสุดลูกหูลูกตาและป่ากันลมสูงตระหง่านเพื่อปกป้องความปลอดภัย ที่ดินในพื้นที่นี้มีชื่อเสียงในด้านการผลิตผลผลิตประมงและผลผลิตทางการเกษตรที่อุดมสมบูรณ์
ปากแม่น้ำจวนมีแม่น้ำที่กว้างขวางและมีหนองน้ำจืดหลายแห่งพร้อมทั้งทุ่งนาและสระเลี้ยงปลา เมื่อนกอพยพอพยพไปทางใต้ พวกมันมักจะเลือกทะเลสาบจวนเป็นสถานที่แวะพักหรือพักค้างคืนในช่วงฤดูหนาว นกน้ำนับพันตัวจากวงศ์ Anatidae นกชายเลน นกกระสา และนกนางนวล นำความงดงามแห่งชีวิตและสีสันมาสู่หนองน้ำอันกว้างใหญ่แห่งนี้ ในอดีตแหล่งน้ำขนาดใหญ่แห่งนี้ดึงดูดนกน้ำจำนวนมากมายให้มาอาศัยอยู่ที่นี่เนื่องจากมีองค์ประกอบหลัก 4 ประการ คือ น้ำ อาหาร ที่อยู่อาศัย และพื้นที่